Uluslararası Mimarlar Birliği’nin (UIA) 28 Temmuz 2021 tarihinde gerçekleşen Genel Kurul toplantısında 2021-2023 döneminde görev yapmak üzere II. Bölge UIA Konseyi asil üyeliğine seçilen Ayşen Ciravoğlu bi-özet için Ağustos ayı gündemini değerlendirdi.
Ağustos ayı orman yangınları ve seller nedeniyle olağanüstü kayıplar yaşadığımız bir ay olarak pandemiyi gölgede bıraktı. Henüz doğal alanlarımızı ve yerleşimlerimizi dirençli kılamamışken iklim değişikliği nedeniyle sıklığı ve etkisi giderek artan afetlere ne kadar hazırlıksız olduğumuzu görmek tüm toplumu derin bir üzüntüye boğdu. Tüm bunlar olurken IPCC (Intergovernmental Panel on ClimateChange – Hükümetlerarası İklim Değişikliği Paneli) 6. Değerlendirme Raporu’nun da açıklanması, çok uzak olmayan bir gelecekte yaşanacak değişimler açısından hem bizleri aydınlattı hem de bizlere endişe verdi. Bilindiği gibi uzmanlar kapsamlı önlemler alınmadığı takdirde oldukça karanlık bir gelecek öngörüsü yapıyor. Burada her ne kadar küresel bir sorundan söz etsek de ülkemizdeki durum daha da çetrefil. Afetler karşısında doğal alanların, yerleşmelerimizin dayanıksızlığı bir yana, afet anında yönetimlerin hazırlıksızlıklarının da hasarın katlanmasına neden olduğunu üzülerek gözlemliyoruz. Kaldı ki sıcaklıkların giderek artacağına artık kesin gözüyle bakılıyor. Bunu aşırı hava hareketleri, kuraklık ve çölleşme, kıyı erozyonu, biyoçeşitliliğin azalması, tüm canlı yaşamın tehdit altına girmesi, zorunlu göç dalgaları ve toplumsal bir çöküşe zemin hazırlayacak olayların takip edeceği ise uzun zamandır söyleniyor. Dolayısıyla bu durum gerek yasal-yönetsel çerçevede gerekse de kentleşme ve mimarlık alanında bugünden tezi yok bir paradigma değişikliğine ihtiyacımız olduğunu gösteriyor. Tüm bu yeniden bakış ele alınırken önemli bir noktanın da kapsayıcılık olduğunun altını çizmeliyiz. Bir başka deyişle, dünya üzerinde sürdürülebilir bir yaşam tariflerken toplumsal adaleti tesis eden bir uygulama içinde bulunmak bu konunun en hassas noktası. İklim değişikliği kaynaklı afetlerde doğal yaşamın ve toplumun en çok kırılgan kesimlerinin etkilendiğini düşünürsek sürdürülebilir bir gelecek için çalışırken kimseyi arkada bırakmamak* kanımca konunun ahlaki boyutunu da ortaya koyuyor.